Ağlamayı değil umudu seçtiler
Yayınlanma Tarihi 29 Nisan 2014 Sal 08:45
Video yükleniyor...
O gün, kaybedilen puanın arkasından ağlamak yerine bir sonraki maç için umut vardı…
Ligin sonu yaklaştıkça, taraftarın heyecanı da katlanarak artar…
Şampiyonluk yarışındaki geri sayım kadar ligden düşme hattı da alevlenir. Gözler son sıralardaki takımların mücadelesine çevrilir ve maçlar sona doğru iyice önem kazanır. Artık her puan altındır.
Şampiyonluk mücadelesi, Avrupa Kupalarına katılma potası, düşme hattı derken, ligde rahatı yerinde takım hemen hemen kalmamıştır. Ama bunların en zoru, tutunma mücadelesidir.
Ligden düşmemek için verilen son mücadele, sinirlerin gerilmesine neden olur… Düşme korkusuyla başlanan her maç ve kaybedilen her puan, taraftarın kalp atışlarını hızlandırır. Kimi zaman söylenmek istenmeyen kelimeler savrulur. Düşmeme mücadelesi, tribünlerdeki taraftarlar için sanılandan çok daha zordur. Katlanması en zor süreçten çıkabilme savaşı verirler.
Düşme hattındaki takımların taraftarları, tahammülün geldiği son noktada, 15cilikle 14cülük arasındaki o ince çizgide beklerken, bazen kontrolü kaybetmek de olasıdır. Hele ki takımınız puana ekmekle su kadar ihtiyaç duyarken kalesinde ardı ardına goller görüyorsa…
Kayseri Erciyesspor, ligin ikinci yarısında toparlanıp, düşme hattından çıkabileceği, Süper Lig’e tutunabileceği sinyalini vermişti. Taraftarın tek ihtiyacı biraz umuttu. Rakip ise Karadeniz’in hırçın delikanlısı Trabzonspor’du ve bordo-mavililerin gollerine engel olamıyorlardı.
İşte taraftarın sinirlerinin gerildiği o anda, tribünlerden bir ses yükseldi; müzik…
Bandonun notalarıyla stadyumun havası bir anda değişti. Gerginlik yok oldu. Takım puan kaybetmişti ama taraftar umudunu yeniden bulmuştu.
Kayseri Kadir Has Stadında o gün, kaybedilen puanın arkasından ağlamak yerine bir sonraki maç için umut vardı…
Ligin sonu yaklaştıkça, taraftarın heyecanı da katlanarak artar…
Şampiyonluk yarışındaki geri sayım kadar ligden düşme hattı da alevlenir. Gözler son sıralardaki takımların mücadelesine çevrilir ve maçlar sona doğru iyice önem kazanır. Artık her puan altındır.
Şampiyonluk mücadelesi, Avrupa Kupalarına katılma potası, düşme hattı derken, ligde rahatı yerinde takım hemen hemen kalmamıştır. Ama bunların en zoru, tutunma mücadelesidir.
Ligden düşmemek için verilen son mücadele, sinirlerin gerilmesine neden olur… Düşme korkusuyla başlanan her maç ve kaybedilen her puan, taraftarın kalp atışlarını hızlandırır. Kimi zaman söylenmek istenmeyen kelimeler savrulur. Düşmeme mücadelesi, tribünlerdeki taraftarlar için sanılandan çok daha zordur. Katlanması en zor süreçten çıkabilme savaşı verirler.
Düşme hattındaki takımların taraftarları, tahammülün geldiği son noktada, 15cilikle 14cülük arasındaki o ince çizgide beklerken, bazen kontrolü kaybetmek de olasıdır. Hele ki takımınız puana ekmekle su kadar ihtiyaç duyarken kalesinde ardı ardına goller görüyorsa…
Kayseri Erciyesspor, ligin ikinci yarısında toparlanıp, düşme hattından çıkabileceği, Süper Lig’e tutunabileceği sinyalini vermişti. Taraftarın tek ihtiyacı biraz umuttu. Rakip ise Karadeniz’in hırçın delikanlısı Trabzonspor’du ve bordo-mavililerin gollerine engel olamıyorlardı.
İşte taraftarın sinirlerinin gerildiği o anda, tribünlerden bir ses yükseldi; müzik…
Bandonun notalarıyla stadyumun havası bir anda değişti. Gerginlik yok oldu. Takım puan kaybetmişti ama taraftar umudunu yeniden bulmuştu.
Kayseri Kadir Has Stadında o gün, kaybedilen puanın arkasından ağlamak yerine bir sonraki maç için umut vardı…
